Fotoğraf sanatçısı Ali Ekrem Budak’ın yapmış olduğu 10 Ekim Elif Kanlıoğlu Barış parkındaki Umut Kafe’de yer alan resim sergisini ziyaret ettik. 200 fotoğrafın sergilendiği ve her şeyin el emeği göz nuru olduğu sergide, fotoğrafların çerçevesinden tutun da basımına kadar her şeyin Budak’ın elinden çıktığı sergide kendisi ile keyifli bir röportaj yaptık.
Ali Ekrem Budak Kimdir?
1964 doğumlu olan Budak, taş duvar ustası bir babanın üçüncü oğludur. İstanbul Haydarpaşa Endüstri Meslek Lisesi mezunu oldu, hayatı boyunca bu branşta işler ile uğraştı ve üç yıl önce emekli oldu, emekli olduktan sonra Didim’e yerleşti ve fotoğrafa daha fazla zaman ayırma fırsatı buldu. Fotoğraf dışında müzikle de ilgilenen Budak bağlama icracısı ve müzik arşivcisi olarak da uğraşıyor.
İlk Olarak Sizi Fotoğraf Çekmeye Yönelten Nedir?
Lisede okurken güzel bir arkadaş grubumuz vardı. Grubumuzdaki arkadaşların bazıların aileleri günlük Cumhuriyet gazetesi alırlardı ve ertesi gün okula getirilerdi. Tam olarak günlük olamasa da gazete takibi yapardık ve gazetenin foto muhabiri olan Rıza Ezer’in fotoğraflarının diğer fotoğraflara göre faklı bir şekli yapısı vardı farklı bir bakış açısı vardı bir fotoğrafa nasıl bakılacağı bir karenin nasıl doldurulacağını onun çektiği fotoğraflarda teknik anlamda gördüm. Tabi çok sonra fotoğraf makinam oldu ve bu örnekler sayesinde fotoğraf çekmeye başladım.
Sizce Fotoğraf Çekmek Bir Dünya Görüşü Gerektirir Mi?
Aslında genel olarak fotoğraf çekmek için dünya görüşüne gerek yoktur. Çok çok üstün özelliklere sahip olmaya gerek yoktur ama çekmek istediğininiz fotoğrafa anlam yükleyebilmeniz için o dünya görüşünün ışığında hareket etmeniz gerek ve fotoğraf tek bir kareden ibarettir ve o karede kuvvetli bir mesaj içermelidir.
Çektiğiniz Fotoğraflar Arasında Sizi Duygusal Anlamda Etkileyen Fotoğrafınız Var Mı?
Aslında bütün fotoğraflarımın benim için ayrı anlamaları var. Ama bir tanesi var ki! Ben annemden ayrı yaşıyorum ve bir gün annemle yan yana otururken elini benim dizimin üstüne koydu, bende onun elinin üzerine kendi elimi koydum ve o anda aslında birbirimize kavuşmuş olduk. İşte bu fotoğraf beni oldukça duygulandırdı.
Fotoğraf Çekmeye Ne Zaman Başladınız ve Hangi Fotoğrafla?
Bu sergideki ilk fotoğrafım 1983 yılında 1980 12 Eylül darbesinden sonra yasal partilerin çıkması ve ilk seçim mitinglerinin birisinde Sosyal Demokrasi Partisi’nin (SODEP) İstanbul Saraçoğlundaki mitingi sırasında çektim bu sergideki en eski fotoğraf odur.
Fotoğraf Yalnızca Bir Belge Midir?
Hayır yalnızca bir belge değildir. Ben fotoğrafı üç grupta ayırıyorum anı, belge ve sanat fotoğrafları. Anı fotoğrafları, aile fotoğraflarının olduğu ve kişisel fotoğrafların olduğu gruptur. Belge fotoğrafları ise vesikalık veya haber fotoğrafları buna örnektir. Diğer grup ise sanat fotoğrafları bu fotoğraflar bir sanat kaygısı ile çekilen fotoğraflardır yani fotoğrafı görenlerde bir duygu ve bir anlayış uyandırıyor ise bu da sanat fotoğrafıdır ve fotoğraf sanattan beslenirken sanatta fotoğraftan beslenir yanı fotoğrafları grubuna göre değerlendirmek gerekir.
Çekmek İstediğiniz Fakat Çekemediğiniz Fotoğraf Oldu Mu ?
Elimde olan olanaklar ile çektiğim fotoğraflar hedeflerimi bugün için nispeten karşılıyor desek de ama çektiğim fotoğrafla arasında teknik olarak daha iyisi çekebilirim dediğim fotoğraflar var yani bu tarz durumlar oluyor.
Yaşlı Bir Kadının Fotoğrafını Gördüm ve Merak Ettim Sordum Bir Hikayesi Var Mı?
Bu fotoğraf 1994 yılında Çorum’un Sungurlu ilçesinde çekildi. 1974 ile 1980 arası yıllarda sol partilerin temsicilerine çok fazla yardım etmiş bir anne fotoğrafıdır.
Röportajımızı tamamladıktan sonra sergiyi gezip inceledik. Elif Kanlıoğlu Parkı Umut Kafe’de yer alan bu sergiyi gezmeniz fotoğrafları yakından incelemenizi öneririm. Sergi 22 Ekim cumartesi gününe kadar devam edecek.
Röportaj / Haber : İbrahim Norman
4
